Zrozumieć niepełnosprawność. O tym, co niewidoczne

Niewidoczne niepełnosprawności to poważne, ale często ignorowane problemy zdrowotne, które dotyczą milionów ludzi w Polsce. Brak zrozumienia niewidocznych niepełnosprawności prowadzi do marginalizacji i dyskryminacji tych osób. Fundacja StwardnienieRozsiane.Info zorganizowała w październiku w Wyszkowie warsztaty mające na celu zwiększenie świadomości na temat niewidocznych niepełnosprawności, a obecnie rozpoczyna kolejny projekt: cykl rozmów z ekspertami nt. języka opisu niepełnosprawności. W projekt zaangażowali się m.in. Artur Barciś i Jan Mela.

Celem warsztatów, w których wzięli udział m.in. pracownicy Starostwa Powiatowego w Wyszkowie, a także mieszkańcy powiatu wyszkowskiego, było nie tylko poszerzenie wiedzy na temat niewidocznych niepełnosprawności, ale także rozwijanie umiejętności rozpoznawania potrzeb osób z niepełnosprawnościami, których na pierwszy rzut oka nie są dostrzegalne.

Niewidoczne niepełnosprawności mogą mieć różne przyczyny, takie jak stwardnienie rozsiane, cukrzyca, choroby serca, ADHD, depresja czy skutki terapii onkologicznej. Aż 80% wszystkich niepełnosprawności to niepełnosprawności niewidoczne. – Brakuje wiedzy i świadomości, że niepełnosprawność, której nie widać, może znacząco wpływać na codzienne życie. Jednocześnie są to sytuacje często niezrozumiane przez społeczeństwo. Szacuje się, że nawet ponad 60% osób z niewidocznymi niepełnosprawnościami nie ujawnia swojej sytuacji zdrowotnej w miejscu pracy, obawiając się m.in. zarzutów, że z powodu swojej niepełnosprawności będą postrzegani jako obciążenie, a ich współpracownicy będą musieli wykonywać za nich część obowiązków – zauważa Monika Łada, prezeska Fundacji StwardnienieRozsiane.Info, organizator warsztatów.

W trakcie warsztatów poruszono m.in. kwestie wsparcia osób z niewidocznymi niepełnosprawnościami. Uczestnicy poznali sposoby, jak prawidłowo reagować na potrzeby takich osób, jak unikać stereotypów oraz błędów w codziennych interakcjach. Dyskusje podczas spotkania dotyczyły również tego, dlaczego słowa mają znaczenie i jak ważny jest odpowiedni język w opisywaniu niepełnosprawności.

Warsztaty w Wyszkowie to jedno z wielu działań realizowanych w ramach projektu „(Nie)widzialni”, który Fundacja prowadzi od lutego 2023 roku. W ramach „(Nie)widzialnych” odbyło się już blisko 200 warsztatów w całej Polsce, jak wspierać osoby z niewidocznymi niepełnosprawnościami. Są to zarówno otwarte warsztaty dla wszystkich zainteresowanych, jak i warsztaty dla pracowników administracji publicznej, instytucji kultury, obiektów handlowych czy innych podmiotów prywatnych, które nawiązują współpracę z Fundacją StwardnienieRozsiane.Info.

– W ostatnich latach poprawia się świadomość oraz wsparcie dla osób z niepełnosprawnościami. Niestety, w stosunkowo niewielkim zakresie dotyczy to osób z niewidocznymi niepełnosprawnościami. Z drugiej strony, wiele osób zgłasza brak wystarczającej wiedzy, by móc odpowiednio wspierać osoby z niewidocznymi niepełnosprawnościami. Podnosząc świadomość społeczną, wpływamy na poprawę sytuacji osób, które z powodu stanu zdrowia mogą czasem potrzebować pomocy lub wsparcia Dzięki bardziej świadomemu otoczeniu, osoby z niewidocznymi niepełnosprawnościami będą rzadziej doświadczać dyskryminacji i będą tym samym dostawać większe wsparcie w codziennym życiu – dodaje Monika Łada.

Więcej informacji o projekcie, w tym terminy kolejnych warsztatów, można znaleźć na stronie internetowej: www.niewidzialni.org.pl.

Warto również odwiedzić stronę internetową przygotowaną przez Fundację StwardnienieRozsiane.Info: www.NIEslownik.pl., której celem jest dbałość o język opisu niepełnosprawności, czyli o to, jak mówić do i o osobach z niepełnosprawnościami. Na stronie znajdują się praktyczne porady językowe oraz rozmowy na ten temat z wieloma ekspertami z różnych dziedzin, m.in. z językoznawcami, psychologami, socjologami, pedagogami, a także np. z przedstawicielami świata kultury wspierającymi osoby z niepełnosprawnościami (np. z Olgą Bończyk czy Arturem Barcisiem). Rozmówcami są naturalnie również same osoby z niepełnosprawnościami (np. Jan Mela).