„Połamani słowem” wracają ze spektaklem. Zobacz film, o którym nie powinno się zapominać

Kurpie w Teatrze Wspomnień już 20 listopada w Bibliotece Miejskiej w Wyszkowie. Tego dnia o godz. 11:00 w sali im. prof. L. Maciąga (III p.) odbędą się dwa spektakle grupy teatralnej „Połamani słowem”: „Tamto lato” oraz „Wszyscy jacyś nerwowi”. Wydarzenie organizują Środowiskowy Dom Samopomocy „Soteria” oraz Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna im. C. Norwida.

Jako redakcja widzieliśmy ten program wcześniej – w filii bibliotecznej w Rybnie – i możemy jasno powiedzieć: warto. To teatr, który nie gra „na efekt”, tylko na prawdę, relację i emocję.

Czytaj też: „Połamani słowem” i Kurpie w teatrze wspomnień [FOTO]

Kim są „Połamani słowem”?

„Połamani słowem” to grupa teatralna działająca w ŚDS Soteria od 2014 roku pod kierunkiem Urszuli Roguskiej – terapeutki i pedagożki teatru. Tworzą różne formy sceniczne, mają bogaty dorobek i regularnie zapraszają na swoje występy lokalną społeczność, seniorów, uczniów i wszystkich, którzy chcą razem z nimi przełamywać stereotypy i dzielić się wrażliwością.

Zespół wystąpił m.in. w filmie Marty Grzybowskiej „Lustra”, którego tytuł zaczerpnięto ze stworzonego przez nich spektaklu. W swoim repertuarze mają zarówno autorskie baśniowe fabuły, adaptacje i formy teatru społecznego – jak „Miasto utraconej rzeki”, oparte na wspomnieniach mieszkańców Wyszkowa – jak i humoreski oraz etiudy o codzienności. Wartości, które niosą, są proste, ale fundamentalne: współpraca, autonomia, akceptacja.

Teksty i scenariusze, na których pracuje grupa, tworzy Urszula Roguska – odpowiada też za reżyserię i animację zespołu. Teatr „Połamanych słowem” działa na pograniczu sztuki i terapii, zgodnie z koncepcją „teatru dla życia” prof. Lecha Śliwonika z Akademii Teatralnej. Jest w tym konsekwencja, ciepło, spontaniczna radość tworzenia – i mocny głos przeciw wykluczeniu społecznemu osób z niepełnosprawnościami.

I jeszcze jedno

Przypominamy również film „Lustra” sprzed pięciu lat, który pokazuje to, czego na co dzień nie widzimy, a co pozwala lepiej rozumieć innych ludzi i ich świat.

Reżyserka Monika Grzybowska podkreśla, jak wielkim zaufaniem obdarzyli ją bohaterowie:

„To duża odpowiedzialność otrzymać klucz do ludzkiej duszy i korzystać z niego z empatią i zrozumieniem. Mam nadzieję, że nie zawiodłam bohaterów mojego filmu i teraz mogą być dumni z siebie, tak jak ja jestem dumna z nich, dziękując im za podzielenie się swoją historią, swoimi przemyśleniami, emocjami oraz za przełamanie tabu, jaką jest choroba psychiczna. A jest to szczególnie ważne w kontekście walki z krzywdzącymi stereotypami i wykluczeniem społecznym osób z doświadczeniem choroby psychicznej.

Warto więc zatrzymać się na chwilę, aby usłyszeć co mają do powiedzenia, warto skonfrontować swoje wyobrażenia na temat osób z doświadczeniem choroby psychicznej i usłyszeć, z czym naprawdę przychodzi im się mierzyć.

Zapraszam Was do obejrzenia mojego filmu dokumentalnego „Lustra” – może będzie on okazją do podróży w głąb siebie, refleksji lub po prostu spojrzenia w lustro…”